Preventie en behandeling anorexia moeten beter
By Tom Dehaene - Posted on 24 februari 2011
Anorexia nervosa en boulimia nervosa zijn tegenwoordig heel bekende aandoeningen, waaraan vooral veel jonge meisjes lijden. Toch blijkt het in Vlaanderen zeer moeilijk om hulp te vinden voor de slachtoffers. De Vlaamse parlementsleden Katrien Schryvers en Vera Jans (CD&V) willen daar wat aan doen.
Katrien Schryvers heeft een heel persoonlijke betrokkenheid bij de problematiek. Haar moeder leed 50 jaar geleden aan anorexia toen de ziekte nog volstrekt onbekend was, en een adequate behandeling onbestaande. Na jaren van ups en downs eindigde het verhaal met een zelfdoding.
"En er is sindsdien te weinig veranderd", meent Vera Jans. "Dat blijkt uit het verhaal van Chloë, een 15-jarige boulimiapatiënte uit Lommel die in september vorig jaar overleed aan de gevolgen van de ziekte, terwijl ze op negen plaatsen op een wachtlijst stond om geholpen te worden."
10 procent sterft
"Eetstoornissen zijn een serieus probleem", zegt Katrien Schryvers. "2,7 procent van de Vlamingen heeft ondergewicht, maar bij meisjes van 14 tot 15 jaar is dat 16 procent. 2,5 procent daarvan lijdt aan anorexia nervosa, en 6,9 procent heeft een body mass index of BMI van onder 18, terwijl dat normaal tussen 20 en 25 moet liggen."
"Bovendien zijn anorexia en boulimia zeer gevaarlijke aandoeningen. 10 procent van de patiënten sterft eraan. Dat is dubbel zo hoog als bij andere psychiatrische stoornissen. Het risico op zelfdoding ligt 33 keer zo hoog als bij 'normale' leeftijdsgenoten, en anderhalve keer hoger dan bij zware depressies."
Vera Jans: "En de paradox is dat hoewel de aandoeningen goed bekend zijn bij het brede publiek, en ook behoorlijk geweten is hoe gevaarlijk ze zijn - veel patiënten blijven hun hele leven de gevolgen dragen - behandeling en preventie volstrekt ontoereikend zijn. De slachtoffers wachten vaak te lang om hulp te zoeken, maar huisartsen herkennen anorexia nervosa ook maar in 40 procent van de gevallen."
Katrien Schryvers: "Bovendien is een multidisciplinaire aanpak nodig, want de eetstoornis is maar een symptoom van het psychische probleem. Je moet dus zowel het eetpatroon normaliseren om het gewicht te herstellen als het psychosociaal functioneren aanpakken. Als het kan gebeurt dat in eerste instantie best ambulant, maar vaak is een opname nodig en vooral daar worden de patiënten geconfronteerd met wachtlijsten, omdat er nog veel blinde vlekken zijn."
Draaiboeken
Samen met hun collega Tom Dehaene vragen Katrien Schryvers en Vera Jans de Vlaamse regering en meer bepaald de ministers Jo Vandeurzen van Welzijn en Pascal Smet van Onderwijs, om in de eerste plaats werk te maken van een betere en vroegere preventie door het sensibiliseren van kinderen en jongeren rond gezond en problematisch eetgedrag. De draaiboeken rond vroegdetectie en herkenning van de vzw Eetexpert moeten meer ingang vinden.
Daarnaast moet de zorgverlening aan mensen met eetstoornissen verbeterd worden, zowel kwalitatief als kwantitatief, en met een betere regionale spreiding. Bovendien moet in de hele aanpak ook voldoende aandacht geschonken worden aan de gezinsleden van de patiënten.
